ຄວາມຈິງແລ້ວ ພາສາລາກໍມີຄວາມຈຳເປັນຕໍ່ຄົນລາວ ພາສາຊາດໃດໆກໍມີຄວາມຈຳເປັນຕໍ່ຊາດນັ້ນໆ ເພາະພາສາຄືການສື່ສານ ຫາກເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈພາສາ ກໍຍາກທີ່ຈະສື່ສານ ແລະເຂົ້າໃຈບັນຫາຕ່າງໆໄດ້ຮູ້ເລື່ອງ.
ເພາະໜ້າທີ່ຂອງພາສາ ກໍຄືການສື່ສານ ຫາກສື່ສານບໍ່ຮູ້ເລື່ອງກໍໃຊ້ພາສາໄປຕາມລຳພັງໃຈ ຄົນອື່ນກໍບໍ່ເຂົ້າໃຈ ໃນທີ່ສຸດກໍບໍຣິຫານວຽກງານໄປໃນລັກສະນະໃຊ້ອຳນາດ, ເຮົາຈະມີໜ້າທີ່ຫຍັງກໍຕ້ອງຮູ້ພາສາ ຫາກບໍ່ຮູ້ພາສາ ກໍໃຫ້ພາສາທີ່ຜິດ ເຊັ່ນດຽວກັບຕົວຢ່າງເທິງນີ້ (ເບິ່ງຮູບ)
ສະມາຄົມ(ຄົນ)ຈີນ, ສະມາຄົມ(ຄົນ)ຫວຽດນາມ, ສະມາຄົມ(ຄົນ)ຂະເໝນ, ສະມາຄົມ(ຄົນ)ຍີ່ນປຸ່ນ, ສະມາຄົມ(ຄົນ)ລາວ
- ອັນວ່າຄົນ ຕັດຖີ້ມໄປເລີຍ ເພາະຄຳມັນສົມບູນໃນຕົວມັນ "ຄົນ" ກະເລີຍເປັນຄຳເຫຼືອ ເວົ້າບໍ່ເວົ້າມັນ ກະໄດ້ "ລາວ, ຈີນ, ຫວຽດ" ລ້ວນແຕ່ມີ "ຄົນ" ໃນຕົວ(ໂຕ)ມັນດ້ວຍ, ຈຶ່ງຍັງເຫຼືອແຕ່ :
- ສະມາຄົມຈີນ ສະມາຄົມຫວຽດນາມ ສະມາຄົມຂະເໝນ ສະມາຄົມຍີ່ນປຸ່ນ. ສະມາຄົມລາວ. - ລອງອ່ານສົມທຽບກັນເບິ່ງ ລະຫວ່າງທີ່ມີຄົນ ກັບບໍ່ມີຄົນ ມັນສື່ສານສົມບູນເໝືອນກັນບໍ ?
- ການສ້າງປະໂຫຍກ ຫາກຄຳໃດບໍ່ສົມບູນ ຫາມາເພີ່ມ, ຄຳໃດເຫຼືອຕັດຖິ້ມ. ຕົວຢ່າງຄຳທີ່ວ່າ :
- ສະມາຄົມໝາກກາເຟລາວ ຫຼືສະມາຄົມກາເຟລາວ, ດັ່ງທີ່ໄມ້ຈັນບອກ ບໍ່ສົມບູນໃນຕົວມັນທັງສອງ ຕ້ອງໃຫ້ຄຳ ກຳມະ ຜູ້ກະທຳໃຫ້ມັນ ໃນປະໂຍກເທິງ ມີແຕ່ປະທານ "ສະມາຄົມ" ກັບ ກິຣະຍາ ແລະ ນາມ "ໝາກກາເຟລາວ" ຕ້ອງຫາກຳມະ ມາໃຫ້ມັນ ມັນຈຶ່ງສົມບູນ ຄື "ຜູ້ ຫຼື ຄົນ" ຫາກມີປະໂຫຍກແບບນັ້ນ ເຂົາຈະບໍ່ນິຍົມໃຊ້ "ຄົນ" ເຂົາຈະໃຊ້ "ຜູ້" ແທນ ເຊັ່ນ ສະມາຄົມ(ຜູ້ປູກ) ໝາກກາເຟລາວ ຫຼືສະມາຄົມ(ຜູ້ປູກ)ກາເຟລາວ. - ອັນວ່າ "ຜູ້ປູກ" ເປັນກຳມະ ຄືກະທຳໃຫ້ກະເຟ ຕ້ອງທຳໜ້າທີ່ຂອງ ມັນໃຫ້ສົມບູນ. - ທີ່ນີ້ເຮົາຊິເອົາຄຳໃດມາໃຊ້ໃນ ໒ ຄຳ, ບໍ່ຕ້ອງຄິດເອົາ,ຕ້ອງເອົາຕາມ ກົດເກນຂອງໄວຍາກອນ, ສະມາຄົມ(ຜູ້ປູກ) ໝາກກາເຟລາວ ຫຼືສະມາຄົມ(ຜູ້ປູກ)ກາເຟລາວ. - ຈະເອົາປະໂຫຍກໃດກໍໄດ້ ແຕ່ດີກວ່າ ຕ້ອງ"ສະມາຄົມຜູ້ປູກ ກາເຟລາວ" ເພາະມັນສັ້ນກວ່າ "ເພາະໝາກກາເຟ", ກັບ "ກາເຟ" ຄຳວ່າ "ກາເຟ" ຈະສົມບູນກວ່າ ແລະບໍ່ເປືອງເນື້ອທີ່ປະຫຍັດເຂົ້າໄປອີກ. - ນີ້ແລ້ວ ຄືຄວາມໝາຍຄວາມສຳຄັນຂອງພາສາລາວ, ຕອນເວົ້າສຳຄັນນ້ອຍກວ່າການຂຽນ ແຕ່ຫາກເວົ້າໃນທາງການ ໃຊ້ໃນທາງການສຳຄັນກວ່າ. - ອັນວ່າ "ສະມາຄົມ" ມາຈາກ "ສະມະຄະມະ" ແປ ເຂົ້າມາຫາກັນ, ຫຼືໄປມາຫາສູ່ກັນ. ຂອບໃຈທີ່ໃຫ້ໂອກາດ ຂຽນເດີ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น