ການໃຊ້ພາສາທີ່ບໍ່ຄຳນຶງ.

- ທີ່ເຮືອນບຸນ ມັກຄະທາາຍົກກຳລັງປະກາດເອີ້ນລູກໆຫຼານຂອງເຈົ້າພາບເຂົ້າມາຮັບພອນ ເພາະວ່າເປັນເວລາສຸດທ້າຍຂອງການເຮັດບຸນແລ້ວ ລູກໆຫຼາຍໆ ໃຫ້ເຂົ້າມາໝົດ ຄາວຽກຢູ່ກໍໃຫ້ປະກ່ອນມາຮ່ວມອະນຸໂມທະນາບຸນພ້ອມກັນ.

- ມັກຄະນະທາຍົກ: ເອົາເດີ...ລູກຫຼານເອີຍເຂົ້າມາເດີ ມາຮ່ວມອະນຸໂມທະນາບຸນນຳກັນສຸດທ້າຍແລ້ວໃດ໋ (ພໍ່ຕູ້ມັກຄະທາຍົກທັງເອີ້ນທັງຈັດແຈງໃຫ້ພວກເດັກນ້ອຍທີ່ເຂົ້າມານັ່ງ ເຕັມຕໍ່ໜ້າພຣະທັງໜຸ່ມທັງສາວ ທັງເດັກນ້ອຍ ພໍ່ຕູ້ທັງຍ້ອງທັງເວົ້າໃສ່ໄມວ່າ ຈັ່ງແມ່ນລາວມີບຸນເນາະພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ນລູກຫຼາຍເຕັມບ້ານເຕັມເມືອງບອກລອນສອນງ່າຍທຸກຄົນ, ພ້ອມທັງ ຖາມໄປວ່າໝົດແລ້ວບໍລູກຫຼາຍ ? ເດັກນ້ອຍກໍຕອບວ່າໝົດແລ້ວ, ພໍ່ຕູ້ມັກຄະທາຍົກກໍຫຼຽວເບິ່ງຄົນເຫຼົ່ານັ້ນມີແຕ່ເດັກນ້ອຍ ບໍ່ເຫັນຜູ້ໃຫຍ່ຈັກຄົນ ຈຶ່ງຖາມໄປວ່າ.

- ມັກຄະທາຍົກ: ເອົາວ໌.....ເປັນຫຍັງຄືຈັ່ງວ່າມີແຕ່ເດັກນ້ອຍໆແທ້, ຜູ້ໃຫຍ່ໄປໃສໝົດ (ຜູ້ໜຶ່ງດອກຄວາມອອກມາຈາກນອກເຮືອນພຸ້້ນ)
- ລູກຊາຍກົກເຈົ້າພາບ: ຜູ້ໃຫຍ່ຢູ່ນອກພີ້.
- ມັກຄະທາຍົກ: ເອົາວ໌.....ສູເປັນໃຜ ?
- ລູກຊາຍກົກເຈົ້າພາບ: ລູກຊາຍຂອງພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ ພ້ອມນ້ອງ ແລະໃພ້ເຂີຍ ແລະຫຼານໆໆ.
- ມັກຄະທາຍົກ: ສູເປັນຫຍັງບໍ່ເຂົ້າມາໃນເຮືອນພີ້ລະ
- ລູກຊາຍກົກເຈົ້າພາບ: ຈັກແລ້ວ ພໍ່ຕ້ອງຫາກເອີ້ນແຕ່ລູກຫຼານໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນ ບາດລູກແທ້ ກັບຫຼານຄິງໆພັດບໍ່ເອີ້ນກະນັ່ງຢູ່ພີ້ແຫ້ຼວ.
- ມັກຄະທາຍົກ:..........................ຫື ຈັ່ງແມ່ນສຳບັດສຳນວນນໍ
ຄົນທັງຫຼາຍຮ່າໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆ