ພາສາລາວນັ້ນ ເປັນພາສາຂອງຄົນລາວ/ລາວເຮົາມີຫຼາຍເຜົ່າ (ກຳນົດສະເພາະຄົນທີ່ເວົ້າພາສາຕະກູນລາວ) ຍ່ອມມີພາສາເວົ້າເປັນຂອງຕົນເອງ ຄຳໆດຽວໃນພາສາລາວ ນັ້ນອາດ ມີສັບສະເພາະໃຊ້ຕ່າງກັນ (ສະເພາະບາງຄວາມ ນອກຈາກຕ່າງຄວາມຍັງຕ່າງສຳນຽງອີກ ເຊັ່ນ ເຜົ່າລື້ ກັບເຜົ່າຜູ້ໄທ ນັ້ນອອກສຽງຄຳວ່າ "ວຽງຈັນ" ເປັນ "ເວງຈັນ", "ຜຸ້ດຽວ" ເປັນ "ຜູ້ເດວ" ຕ່າງຄວາມເວົ້າກະມີ ເຊັ່ນ "ບໍ່ມີ" ເປັນ "ມິມີ". ພາສາລາວເຮົາເວົ້າກັນນັ້ນ ເປັນພາສາລາວລ້ວນ ມີຄວາມຕ່າງກັນ ເພາະບາງສັບໃນພາສາຖິ່ນ ເຂົາຮຽກວ່າ "ພາສາຖິ່ນ" ພາສາຖິ່ນໃນລາວ ເພິ່ນກຳນົດເປັນ ໕ ຖິ່ນໃຫຍ່ ຄື:
໑ ພາສາຖິ່ນລາວເໜືອ (ແຕ່ຫຼວງພຣະບາງ ຮອດ ໑໒ ປັນນາ, ລວມລ້ານນາ ແລະເຂດພິເສດຣັດໄຕ ໃນພະມ້າ)
໒ ພາຖິ່ນລາວກາງ (ແຕ່ແຂວງວຽງຈັນລົງຮອດທ່າແຂກ-ກວາມເອົາສອງຟາກຝັ່ງແມ່ນ້ຳຂອງ)
໓ ພາສາຖິ່ນລາວໃຕ້ (ແຕ່ສະຫວັນ ລົງໄປຮອດ ຈຳປາສັກອັດຕະປື ພາສາລາວ ທີ່ໃຊ້ໃນຂະເໝນເໜືອ)
໔ ພາສາຖິ່ນລາວຕາເວັນອອກ (ເມືອງພວນ-ຊຳເໜືອ ແລະ ໑໒ ຈຸໄທ)
໕ ພາສາຖິ່ນລາວຕາເວັນຕົກ (ກຳນົດແຕ່ແຂງຮ້ອຍເອັດລົງໄປຮອດນະຄອນຣາຊະສີມາ ແລະພາລາວໃນພາກກາງຂອງໄທຍ ເຊັ່ນອຸໄທທານີ ແລະລົບບູຣີ)
ວິທີກຳນົດຄຳທາງວິຊາການ ຫຼືບັນຍັດຄຳວິຊາການໃຫ້ເຮັດດັ່ງນີ້:
- ຫາກຄຳໃດຫາພາສາຖິ່ນມາເວົ້າແທນບໍ່ໄດ້ ກໍໃຫ້ເລືອກເອົາພາສາໃນພາສາປາລີມາ ສ້າງ ຫຼືບັນຍັດແທນ (ກຳນົດແຕ່ພາສາປາລີເທົ່ານັ້ນ)
ຫາກພາສາປາລີບມີ ຫຼືມີກະບໍ່ທັນເໝາະສົມໃຫ້ກາພາສາສັນສະກິດມາໃຊ້ແທນ) ໝາຍບອກ ໃນພາສາລາວໃຊ້ພາສັນສະກິດໜ້ອຍທີ່ສຸດ.
ຫາກທັງພາສາປາລີ ແລະສັນສະກິດບໍ່ມີແລ້ວ ໃຫ້ຊອກຫາຄຳອື່ນໃນພາສາ ຕະກູນມອນຂະແມມາບັນຍັດແທນ. (ພາສາຊົນເຜົ່າໃນລາວ-ຂະເໝນ) ພາສາໃນລາວ ມີພາສາຂະເໝນນ້ອຍທີ່ສຸດ ບໍ່ຈຳເປັນບໍ່ຄວນຫາມາໃຊ້.
ຫາກຫາບໍ່ມີທັງໝົດ ໃຫ້ເວົ້າທັບສັບໄປເລີຍ.
ວິທີທັບສັບ ທີ່ເຄີຍມີ ເຊັ່ນ ຣົດໂອໂຕ. ໂອໂຕເມຕິກ (ໃຊ້ຄູ່ກັນກັບພາສາປາລາ) ອັຕະໂນມັດ ແລະອື່ນໆ
- ຄຳໃດ ທີ່ສ້າງຂຶ້ນມາແລ້ວ ບໍ່ກະຈາຍ, ບໍ່ຕີຄວາມໝາຍໄປທາງອື່ນ ນັ້ນຖືພາສາທີ່ຄົງທົນ ແລະຄວນແກ່ການນຳໃຊ້ ຫາກພາສາໃດ ກະຈາຍຕີຄວາມໝາຍໄປເປັນອື່ນ ພາສານັ້ນ ໃຊ້ການບໍ່ໄດ້ ເຖິງນຳໄປໃຊ້ກໍໃຊ້ໄດ້ໃນໄລຍະໜຶ່ງ ນານໄປກໍຕາຍລົງໄດ້ ຫຼືເຊົານິຍົມເອງ.
ນີ້ຄືຫຼັກການ ສ້າງພາສາໃໝ່ທີ່ເປັນພາສາທາງການ ຫຼືພາສາວິຊາການ,.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น