ສັປປາຍະ (ທີ່ມາຂອງຄຳວ່າ "ສະບາຍດີ")

ສັມປາຍະ ທີ່ມະນຸດຕ້ອງການ ແລະຄວນແກ່ການປະຣິໂພຄ ຄື
໑. ອາວາສສັປປາຍະ : ມີທີ່ພັກສະດວກ ທີ່ຢູ່ເໝາະສົມ ບັນຍາກາດດີ.
໒. ປຸຄລະສັປປາຍະ : ບຸກຄົນ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ແວດລ້ອມເໝາະສົມ ທຳໃຫ້ສະບາຍໃຈ.
໓. ອາຫາຣສັປປາຍະ : ອາຫານເໝາະສົມ ແລະເຄື່ອງບໍຣິໂພກສະດວກ.
໔. ທັມມະສັປປາຍະ : ມີຫຼັກປະຕິບັດຖືກຕ້ອງ ແລະເໝາະສົມແກ່ຈິດ ແລະຈາຣິດຂອງຜູ້ປະຕິບັດທັມ ຫຼືປະຕິບັດງານ.

ນອກຈາກສັປປາຍະ ໔ ແລ້ວ ຍັງມີສັປປາຍະ ໗ ອີກ ຄື:
໑. ອາວາສສັປປາຍະ :ທີ່ຢູ່ສະບາຍດີ (ເໝາະສົມຈະທຳການຕ່າງໆ)
໒. ໂຄຈາຣະສັປປາຍະ :ເດີນທາງສະບາຍດີ (ສະດວກທີ່ຈະສັນຈອນ ຈໍຣະຈອນ)
໓. ພັສສະສັປປາຍະ :ສົນທະນາປາໄສສະບາຍດີ (ການສື່ສານປະຊາສັມພັນສະດວກສະບາຍ)
໔. ປຸຄລສັປປາຍະ : ບຸກຄົນດີເໝາະສົມກັບ ທີ່ຈະທຳການຕ່າງໆ.
໕. ໂພຊນສັປປາຍະ : ອາຫານສະບາຍ (ເຄື່ອງອຸປະໂພກບໍຣິໂພກດີ ເໝາະທີ່ຈະທຳການໃດໆ)
໖. ອຸຕຸສັປປາຍະ : ອາກາດທັມມະຊາດສິ່ງແວດລ້ອມດີ
໗. ອິຣິຍາປຖະສັປປາຍະ : ການຢືນ ເດີນ ນັ່ງນອນ ສະດວກສະບາຍເໝາະສົມ

- ທັງໝົດນັ້ນ ຄື ການທີ່ຄົນລາວເລືອກໃຊ້ຄຳວ່າ "ສະບາຍດີ" ທັກທາຍປາໄສກັນ.
- ສຳລັບນັກບໍຣິຫານຈັດການກໍເຊັ່ນກັນ ຕລອດຮອດນັກການຕລາດ ນັກວາງແຜນເສດຖະກິດຄວນສຶກສາໄວ້ (ນີ້ຄືວິຊາສັງຄົມສາດ ທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າວາງໄວ້ ໃຫ້ພວກເຮົານຳເອົາໄປພັດທະນາ