໑. ຄົນອີສານ ຫາກຈະຮູ້ຈັກຕົນຕົວທີ່ແທ້ຈິງ ຕ້ອງຢືນຢູ່ໃນຫຼັກການຂອງຕົນເອງ
ຄຳວ່າ “ອີສານ” ເປັນຊື່ທິດໜຶ່ງໃນທິດທັງ ໘ ແປເປັນພາສາລາວວ່າ “ທິດຕາເວັນອອກສ່ຽງ ເໜືອ” ຄຳວ່າ “ອີສານ” ໄດ້ໃຊ້ຮຽກຖິ່ນທີ່ຢູ່ຂອງຄົນກຸ່ມໜຶ່ງໃນຝັ່ງຂວາແມ່ນຳ້ຂອງ ຫຼືທິດຕາເວັນອອກ ສ່ຽງເໜືອຂອງບາງກອກ ຂອງປະເທດໄທຍ໌; ຫາກຄົນລາວຈະຮຽກໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມສະຖານທີ່ຢູ່ຂອງ ລາວຄົນຈະຮຽກວ່າ “ຟາກຂອງ ຫຼືຝັ່ງຂອງຕາເວັນຕົກ”.
ຄຳວ່າ “ຄົນອີສານ” ໝາຍເຖິງຄົນກຸ່ມໜຶ່ງທີ່ມີພາສາ, ອັກສອນ, ວັດທະນະທັມ ແລະປະເພນີ ອັນດີງາມເປັນຂອງຕົນເອງ ທີ່ຢູ່ໃນດິນແດນຣາຊະອານາຈັກໄທຍ໌ ເຊິ່ງກົດໝາຍການປົກຄອງຂອງ ໄທຍ໌ໄດ້ກຳນົດໃຫ້ຄົນຢູ່ໃນຖີ່ນນີ້ວ່າ “ຄົນໄທຍ໌ອີສານ”.
ຄົນໃນພາກອີສານຂອງໄທຍ໌ ເປັນຄົນທີ່ຕ່າງພາສາ, ວັດທະນະທັມ, ປະເພນີຕ່າງຈາກຄົນພາກ ກາງຂອງໄທຍ໌ ດັ່ງຈະເຫັນໄດ້ຈະແຈ້ງຈາກ ພາສາ, ອັກສອນ, ວັດທະນະທັມການຸ່ງຖື, ວັດທະນະທັມ ການດຳຣົງຊີວິດ ວັດທະນະທັມການກິນ, ວັດທະນະທັມທາງສາສະໜາກໍມີອັນແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍຢ່າງ ລວມທັງວັດທະນະທັມຄວາມເຊື່ອ ວັດທະນະທັມທາງຈິດໃຈດ້ວຍ.
ຫາກກ່າວໂດຍທາງກົດໝາຍການປົກຄອງຂອງໄທຍ໌ແລ້ວ ຊາວອີສານຄືຄົນໄທຍ໌, ແຕ່ຫາກນັບ ທາງເຊື້ອຊາດແລະວັດທະນະທັມແລ້ວ ຄົນໃນພາກອີສານແມ່ນຄົນລາວພວກໜຶ່ງ, ໃນດິນແດນພາກ ອີສານຂອງໄທຍ໌ນັ້ນມີຄົນຫຼາຍຊົນເຜົ່າ ແຕ່ຊົນເຜົ່າທີ່ໃຫຍ່ກວ່າເພີ່ນແມ່ນຊົນເຜົ່າລາວ, ນອກຈາກນັ້ນ ກໍມີຊົນເຜົ່າໄຕ ຫຼືໄທ ໃນສາຂາຕ່າງ ແລະຊົນເຜົ່າຂອມບູຮານ.
ຊົນເຜົ່າຕ່າງໆໃນພາກອີສານນັ້ນ ເຊັ່ນຊົນເຜົ່າຜູ້ໄທ, ຍໍ້, ກະໂຊ້, ໄທແສກ ໃນກຸ່ມຊົນເຫຼົ່ານີ້ ບໍ່ມີກຸ່ມຊົນເຜົ່າໃດເລີຍ ມີວັດທະນະທັມເໝືອນໄທຍ໌ ກົງກັນຂ້າມຊົນເຜົ່າເຫຼົ່ານີ້ກັບມີຂະໜົບທັມນຽມ ແລະພາສາເໝືອນລາວທຸກຢ່າງ ເຊິ່ງບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບຊົນຊາດ ຊົນເຜົ່າໃນລາວທັງມວນ ທີ່ມີວັດທະທັມ ເໝືອນກັນ ເຖິງວ່າພາສາປາກເວົ້າມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນເລັກນ້ອຍ ແຕ່ໜ່ວຍຄວາມເວົ້າ ຕະຫຼອດທັງ ສຳນວນສຳນຽງວາດເວົ້າແຫ່ງພາສາ ແມ່ນມີຄວາມເໝືອນກັນທັງໝົດ.
ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ຄົນອີສານ ຫາກຈະຮູ້ຕົນຕົວຂອງຕົນເອງຢ່າງແທ້ ຈິງຊາວອີສານເອງເທົ່ານັ້ນ ເປັນຜູ້ສຶກສາຄວາມຈິງ ໂດຍຕັ້ງຂອບເຂດການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າຂອງຕົນພາຍໃຕ້ຂອບເຂດຂອງສູນກາງ ວັດທະນະທັມທີ່ຖືກຕ້ອງ ຄືວັດທະນະທັມແຫ່ງລ່ອງແມ່ນນຳ້ຂອງ ຫາກຄົນອີສານເອງຍັງສືບຕໍ່ສຶກສາ ອັດຕະລັກແຫ່ງຕົນ ໂດຍເອົາສູນກາງວັດທະນະທັມໄວ້ທີ່ລ່ອງນ້ຳເຈົ້າພຣະຍາເມື່ອໃດ ຊາວອີສານເອງ ຈະເປັນຜູ້ຫຼົງທີບຫຼົງແດນ ຍິ່ງກວ່າທີ່ເປັນມາ.
ຄຳວ່າ “ອີສານ” ເປັນຊື່ທິດໜຶ່ງໃນທິດທັງ ໘ ແປເປັນພາສາລາວວ່າ “ທິດຕາເວັນອອກສ່ຽງ ເໜືອ” ຄຳວ່າ “ອີສານ” ໄດ້ໃຊ້ຮຽກຖິ່ນທີ່ຢູ່ຂອງຄົນກຸ່ມໜຶ່ງໃນຝັ່ງຂວາແມ່ນຳ້ຂອງ ຫຼືທິດຕາເວັນອອກ ສ່ຽງເໜືອຂອງບາງກອກ ຂອງປະເທດໄທຍ໌; ຫາກຄົນລາວຈະຮຽກໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມສະຖານທີ່ຢູ່ຂອງ ລາວຄົນຈະຮຽກວ່າ “ຟາກຂອງ ຫຼືຝັ່ງຂອງຕາເວັນຕົກ”.
ຄຳວ່າ “ຄົນອີສານ” ໝາຍເຖິງຄົນກຸ່ມໜຶ່ງທີ່ມີພາສາ, ອັກສອນ, ວັດທະນະທັມ ແລະປະເພນີ ອັນດີງາມເປັນຂອງຕົນເອງ ທີ່ຢູ່ໃນດິນແດນຣາຊະອານາຈັກໄທຍ໌ ເຊິ່ງກົດໝາຍການປົກຄອງຂອງ ໄທຍ໌ໄດ້ກຳນົດໃຫ້ຄົນຢູ່ໃນຖີ່ນນີ້ວ່າ “ຄົນໄທຍ໌ອີສານ”.
ຄົນໃນພາກອີສານຂອງໄທຍ໌ ເປັນຄົນທີ່ຕ່າງພາສາ, ວັດທະນະທັມ, ປະເພນີຕ່າງຈາກຄົນພາກ ກາງຂອງໄທຍ໌ ດັ່ງຈະເຫັນໄດ້ຈະແຈ້ງຈາກ ພາສາ, ອັກສອນ, ວັດທະນະທັມການຸ່ງຖື, ວັດທະນະທັມ ການດຳຣົງຊີວິດ ວັດທະນະທັມການກິນ, ວັດທະນະທັມທາງສາສະໜາກໍມີອັນແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍຢ່າງ ລວມທັງວັດທະນະທັມຄວາມເຊື່ອ ວັດທະນະທັມທາງຈິດໃຈດ້ວຍ.
ຫາກກ່າວໂດຍທາງກົດໝາຍການປົກຄອງຂອງໄທຍ໌ແລ້ວ ຊາວອີສານຄືຄົນໄທຍ໌, ແຕ່ຫາກນັບ ທາງເຊື້ອຊາດແລະວັດທະນະທັມແລ້ວ ຄົນໃນພາກອີສານແມ່ນຄົນລາວພວກໜຶ່ງ, ໃນດິນແດນພາກ ອີສານຂອງໄທຍ໌ນັ້ນມີຄົນຫຼາຍຊົນເຜົ່າ ແຕ່ຊົນເຜົ່າທີ່ໃຫຍ່ກວ່າເພີ່ນແມ່ນຊົນເຜົ່າລາວ, ນອກຈາກນັ້ນ ກໍມີຊົນເຜົ່າໄຕ ຫຼືໄທ ໃນສາຂາຕ່າງ ແລະຊົນເຜົ່າຂອມບູຮານ.
ຊົນເຜົ່າຕ່າງໆໃນພາກອີສານນັ້ນ ເຊັ່ນຊົນເຜົ່າຜູ້ໄທ, ຍໍ້, ກະໂຊ້, ໄທແສກ ໃນກຸ່ມຊົນເຫຼົ່ານີ້ ບໍ່ມີກຸ່ມຊົນເຜົ່າໃດເລີຍ ມີວັດທະນະທັມເໝືອນໄທຍ໌ ກົງກັນຂ້າມຊົນເຜົ່າເຫຼົ່ານີ້ກັບມີຂະໜົບທັມນຽມ ແລະພາສາເໝືອນລາວທຸກຢ່າງ ເຊິ່ງບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບຊົນຊາດ ຊົນເຜົ່າໃນລາວທັງມວນ ທີ່ມີວັດທະທັມ ເໝືອນກັນ ເຖິງວ່າພາສາປາກເວົ້າມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນເລັກນ້ອຍ ແຕ່ໜ່ວຍຄວາມເວົ້າ ຕະຫຼອດທັງ ສຳນວນສຳນຽງວາດເວົ້າແຫ່ງພາສາ ແມ່ນມີຄວາມເໝືອນກັນທັງໝົດ.
ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ຄົນອີສານ ຫາກຈະຮູ້ຕົນຕົວຂອງຕົນເອງຢ່າງແທ້ ຈິງຊາວອີສານເອງເທົ່ານັ້ນ ເປັນຜູ້ສຶກສາຄວາມຈິງ ໂດຍຕັ້ງຂອບເຂດການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າຂອງຕົນພາຍໃຕ້ຂອບເຂດຂອງສູນກາງ ວັດທະນະທັມທີ່ຖືກຕ້ອງ ຄືວັດທະນະທັມແຫ່ງລ່ອງແມ່ນນຳ້ຂອງ ຫາກຄົນອີສານເອງຍັງສືບຕໍ່ສຶກສາ ອັດຕະລັກແຫ່ງຕົນ ໂດຍເອົາສູນກາງວັດທະນະທັມໄວ້ທີ່ລ່ອງນ້ຳເຈົ້າພຣະຍາເມື່ອໃດ ຊາວອີສານເອງ ຈະເປັນຜູ້ຫຼົງທີບຫຼົງແດນ ຍິ່ງກວ່າທີ່ເປັນມາ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น